"Ένα συνασπισμό των αδύναμων ώστε να
εκμεταλλευτούν την ποσοτική τους δύναμη…"
ChristopherBoehm
Του Κώστα Καραγιάννη
Φυσικός
Μίααπότιςμεγαλύτερεςεπιτυχίεςτου ηγεμόναπου μαςκυβερνάειαπότο 2019 αποτελείη κατίσχυσητου επίτηςαντιπολίτευσης. Δεν πήγε χαμένοςο εξ αρχής άμεσοςέλεγχοςαπότον ίδιοτηςΕΥΠ, τηςΕΡΤ και τηςΓΓ Ενημέρωσηςκαι Επικοινωνίας, ούτεοι παρακολουθήσειςτηλεφώνωνπροςπάσακατεύθυνση, ούτεκαι ο γενικότεροςέλεγχοςτων υπόλοιπων ΜΜΕ, με το αζημίωτοως γνωστόν για τα ίδια! Τόσηεμπειρίατης" αγίαςοικογένειας" στην τέχνη του ηγεμονεύειν έπιασετόπο απότότεπου, μ' εκείνοτον παράξενοτρόπο, έναςακόμαγόνοςεκ των τριώνφαμελιών που αρχοντεύουν τα 45 και πλέον απότα 70 τελευταίαχρόνια, πήρετην προεδρίατηςΝΔ!
Με συντριπτικήκυριαρχίαστην ενημέρωση, με ομίλους παραπληροφόρησης και ομάδεςαποδόμησηςτηςαλήθειαςκαι τηςάλληςάποψης,κόλλησεστο στήθοςκαι στην πλάτητης ενοχλητικής αντιπολίτευσης τη λέξηΛΑΘΟΣ και τη γέμισεμε ενοχέςκαι σύγχυση. Τη λοιπή αντιπολίτευση την άφησενα περιμένειεύσημακαι να ορέγεταισυνεργασίαμαζίτου! Μέροςτηςπρώτηςκάτωαπότο βάροςαυτό,αλλά και ανεπαρκειώνκαι παρορμητικώνεκτιμήσεων των κορυφαίωνκαι ενδιάμεσωνστελεχώντης,κυριαρχήθηκεαπόεσωστρέφειακαι από μια προσπάθεια να αποποιηθεί τις ευθύνες και να αποφύγει να χρεωθείτο "λάθος".
Το αποτέλεσμαορατόεδώκαι καιρό. Αντιπολίτευσηπολυκομματικήσε χώραμε πλειοψηφικόεκλογικόσύστημα,όπουστον προοδευτικόχώροπέντεκόμματα εντόςβουλήςερίζουν γύρω απότο 10% ήκαι λιγότεροκαι άλλαδύοεκτόςμε επικεφαλήςπου τρέφουν και τούτοιμεγάλεςφιλοδοξίες (στην κορυφή της επτάδας καταρχήν βρισκόταν ο Σύριζα-ΠΣ, τον διαδέχθηκε το Πασοκ-Κιναλ και εδώ και λίγο καιρό κολακεύεται με το εν λόγω η Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής! Αλλά περί αυτού προσεχώς).
Με αυτή την πανσπερμίακαι με δεδομένο ότιτα πέντεκόμματα ή κινήματα όπως αυτοανακηρύσσονται κάποια εξ αυτών, προέκυψαναπότον κυβερνητικόΣύριζα μετάαπόαντιπαραθέσειςπου δημιούργησανουκ ολίγες πικρίες, δεδομένουεπίσης ότιόλωναυτών δοκιμάζεταιη πολιτικήεπιβίωσηήη υπεροχήέναντιτων άλλων, είναι επόμενοοι μεταξύτουςεμφύλιες συγκρούσειςνα είναιδιαρκείςκαι έντονες. Τελικά εκόντες-άκοντεςοι άνθρωποιεπτάσχηματισμώντου λεγόμενουπροοδευτικούχώρουπροσφέρουν ανεκτίμητεςυπηρεσίεςστο καθεστώςΜητσοτάκη και του εξασφαλίζουν, μετάαπόέξιχρόνιαάγριας ταξικήςπολιτικήςυπέρτηςοικονομικήςελίτ και μετά το συγκλονιστικό, έγκλημα διαρκείας, των Τεμπώντην πρώτηθέσηκαι του υπόσχονταιμακροημέρευση και μάλιστα χωρίς το ίδιο να έχει καταφύγει σε κάποιο ιδιαίτερο πολιτικό lifting! Αναρωτιόμαστε, αποτελείάραγεεπιτυχίατου καθεστώτος το γεγονόςήαποτυχίατων ιδίων αντιπολιτευόμενων; Οι εξελίξεις μας πείθουν πως ισχύουν και τα δύο!
Είναιαπορίαςάξιοότιαυτόπου λένεοι αριθμοί, αυτόπου κατανοείο απλόςο αυθεντικός και χειραφετημένος πολίτης(όχι ο άνθρωπος του κομματικού σωλήνα ή ο νεο-οπαδός κάθε προκύψαντος σχηματισμού ή ο "συνεπής" αριστερός), πωςδεν πυρπολείτα μυαλάκαι τιςψυχέςαρχηγώνκαι στελεχώνπροκειμένουπάση θυσία, τουλάχιστον να επιδιώξουν να ξεπεράσουν το συγκεκριμένο αδιέξοδο.
Είναιη ανεπάρκειατων ηγετώνμας; Είναι ότι έχουν απολέσει την επαφή και επικοινωνία με τα λαϊκά στρώματα και απολαμβάνουν τα προνόμια που τους παρέχει το σύστημα; Είναιτα εγωιστικά και ανταγωνιστικάγονίδιαπου υπερισχύουνέναντιτου συνεργατικών ήτο πρόβλημαείναιπεριπεπλεγμένομετάαπότόσες τρικλοποδιές, αυτογκόλ και άστοχεςκινήσεις,καθώς πέρα από τη διαχείριση πολιτικών αντιθέσεων απαιτείται και αυτή των αρνητικών συναισθημάτων που έχουν σωρευτεί και η λύση φαντάζει αδύνατη;
Ο κάθε εχέφρων, ευαίσθητος και ενδιαφερόμενος πολίτης με βάσητην εμπειρία του, τη συγκρότησήτου ήτην οπτικήτου ας αποφανθεί. Προσωπικάδεν έχω τη λύση αν τελικά υπάρχει τέτοια. Ωστόσο εκείνο που αντιλαμβάνομαι και το οποίο μπορώ να πω - επί του οποίου θαρρώ μπορεί να συνεισφέρει και κάθε προοδευτικός πολίτης που ασχολείται με τα κοινά και πονάει γι αυτόν τον τόπο, αλλά και κάθε καλοπροαίρετο μέλος πολιτικού σχηματισμού περί ου ο λόγος- είναι: ανοιχτός, χωρίςαποκλεισμούς, εξαντλητικόςδημοκρατικόςδιάλογος στο χώρο που χωρίς να αγνοεί το παρελθόν θα δίνει έμφαση στο παρόν και το μέλλον,κοινήδράσηκαι τέλος απαίτηση για ενότητατηςαριστεράς(και της κεντροαριστεράς υπό κάποιες ελάχιστες προϋποθέσεις), ως επείγοντος ζητήματος.
Ας δείξουμε πως δεν είμαστε πολιτικά αφελείς, ούτε αθύρματα στα χέρια κυβερνητικών και παρακυβερνητικών ομάδων προπαγάνδας, ούτε ανόητοι να εξαντλούμε τη φαιά μας ουσία σε επιθέσεις απέναντι σε πρώην συντρόφους και φίλους (όσο κι αν χρεώνουμε σ’ αυτούς κάποιες επιλογές που δεν ήταν σύμφωνες με τις δικές μας ή κάποια λάθη, δεν έγιναν δα ξαφνικά τόσο κακοί, ούτε οι προδότες των αξιών της αριστεράς) ώστε να διευκολύνουμε τους πολιτικούς μας αντιπάλους να μας υποτάξουν απόλυτα και να υπονομεύσουν το μέλλον των επόμενων γενεών και της χώρας!
Κεντρική επιλογήγια το καθεστώς Μητσοτάκη το διαίρεικαι βασίλευε. Ας μην έχουμε αυταπάτες, καταρχήν πριμοδοτεί τη διάσπαση και κατά δεύτερο λόγοβέβαια κάποιουςμε τουςοποίουςυπολογίζεινα συνεργαστεί ή τους εύκολους ανταγωνιστές του.
Δεν είναι μόνον πως έχουμε μια ακραία ταξική κυβέρνηση που υπηρετεί πιστά τα καρτέλ και μια δράκα οικογενειών, ήδη πλουσίων και προνομιούχων, που έχουν αυτή την περίοδο πολλαπλασιάσει την οικονομική και πολιτική τους δύναμη, αλλά επί της ουσίας δεν έχουμε και αντιπολίτευση και εξ αυτού κινδυνεύουμε να απολέσουμε κατακτήσεις, αν δεν τις έχουμε ήδη απολέσει, γύρω από την υγεία, την εκπαίδευση, τα εργασιακά και δημοκρατικά δικαιώματα, την αξιοπρεπή διαβίωσή μας κλπ.(στοιχεία του λεγόμενου κοινωνικού κράτους) που έχουν κερδηθεί με αγώνες της αριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας εν όσο η τελευταία τιμούσε τον τίτλο της και του εργατικού κινήματος όταν αυτό ήταν μαζικό και τα υποκείμενα εντός αυτού λειτουργούσαν με έναν υγιή και ανιδιοτελή τρόπο.
Ο ηγεμόνας, που όπως προχθές μας θύμισε ο καθηγητής βιολογίας Γ. Μανέτας στην "Εληά", είπε κάποτε "Δεν τρέφωαυταπάτεςγια μια κοινωνίαχωρίςανισότητες. Κάτιτέτοιοείναιαντίθετοστην ανθρώπινηφύση..." πιστεύει σ’ αυτές και κάνει ότι περνάει από το χέρι του για να τις διευρύνει σε βάρος των πολλών. Υπηρετεί τους ισχυρούς, την απληστία του χρήματος και την αλαζονεία της εξουσίας.
Για την αριστερά οποιασδήποτε εκδοχής, αφού "ένας κόσμος καλύτερος από το σημερινό είναι εφικτός και μάλιστα συμβατός με αυτό που θα ονομάζαμε ανθρώπινη φύση", φύση που εμπεριέχει στην κλίμακα των κοινωνικών αξιών τις αρετές της συνεργασίας, της γενναιοδωρίας, της ταπεινότητας, της αλήθειας και της γνώσης, της ισότητας και της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ευημερίας των πολλών, το κοινό καλό που έγραφε ο Αριστοτέλης, είναι επιτακτικό να το αποδείξει όχι μόνον στα λόγια αλλά και στην πράξη!
Δεν αρκεί να λέμε θέλουμε να καταργήσουμετην εκμετάλλευσηανθρώπουαπόάνθρωπο, την καταπίεση και τη βίαήνα τις περιορίσουμε και την κατάργηση να την παραπέμψουμε εν ευθέτω χρόνο. Αυτός ο πρωθύστερος γενικός κοινωνικός στόχος δεν δικαιώνει οποιαδήποτε επιλογή ή πρόταση που διατυπώνεται εν ονόματί του. Μόνον «συγκεκριμένη ανάλυση, συγκεκριμένης κατάστασης», και πάλι υπό προϋποθέσεις, μπορεί ίσως να μας δικαιώσει, πράγμα που θα το δείξει τελικά μόνον η ίδια η ζωή.
Η δική μας οπτική για την περίοδο λέει κάτι που φαντάζει αυτονόητο, πως χρειαζόμαστε αντιπολίτευση δυναμική που να εμπνέει και να κινητοποιεί το λαό, όχι μόνο για να ξαναεμφανιστεί ως κυβερνώσα, αλλά ως αντιπολίτευση που να διεκδικεί και να επιβάλει, γιατί όπως έγραφε ο Όσκαρ Λαφοντέν για την αριστερά: «Τα ιστορικά της επιτεύγματα τα πέτυχε περισσότερο σαν αντιπολίτευση‧ σ' αυτό το χώρο πέτυχε τις μεγάλες της νίκες».
Αυτό δεν μπορεί να γίνει σήμερα στη χώρα μας χωρίς την ενότητα της, με τους ανθρώπους που την στήριξαν και την ανέδειξαν στους πέντε ανέμους. Ας απαιτήσουμε κινήσεις άμεσες, τολμηρές, εύστοχες, ευφυείς, υπερβατικές που να υπηρετούν αυτό το στόχο ώστε να βάλουμε φρένο στις ορέξεις των αρπακτικών της εξουσίας, να αναστήσουμε "το αξίωμα της ελπίδας" για έναν κόσμο καλύτερο, αλλά και να υπηρετήσουμε το γενικότερο στόχο στον οποίο αναφερθήκαμε.
Υποθέτω πως με τα παραπάνω δεν ενδίδουμε σε ευσεβείς πόθους!
