H θεατρική παράσταση «Χόρεψέ με πατέρα» της Κατερίνας Αντωνιάδου έρχεται στην Νάουσα.

Λίγα λόγια για το έργο:

Ένας πατέρας με άνοια και η υστερική κόρη του, προσπαθούν μάταια να

επικοινωνήσουν. Ο καθένας μέσα από την δική του διαταραχή, πάλλεται μέσα του,αναζητώντας την προσωπική του λύτρωση.

Η κόρη έχει αφιερωθεί ολοκληρωτικά στον πατέρα της. Τον επισκέπτεται καθημερινά, τον φροντίζει, έχει την απόλυτη ευθύνη του. Έχει παραμερίσει εντελώς την ζωή της. Αυτή η μέρα που εξελίσσεται, είναι και η μέρα έξαρσης του πατέρα. Δεν την αναγνωρίζει. Ο ίδιος, προσκολλημένος σε ένα σταματημένο ρολόι, περιορίζεται σε επαναλαμβανόμενα μοτίβα, αρνούμενος πεισματικά την αλήθεια. Αρνείται τα παιδιά του, αρνείται την δουλειά που υπηρέτησε, αρνείται την ανικανότητά του να αυτοεξυπηρετηθεί.

Παρά τις υστερικές πιέσεις που δέχεται από την κόρη του, φαίνεται να υπεκφεύγει συνεχώς από την πραγματικότητα – ή τουλάχιστον έτσι σκέφτεται το μπερδεμένο μυαλό της κόρης.

Μη μπορώντας κι αυτή να επικοινωνήσει με την νέα πραγματικότητα, χάνεται. Ανίκανη πλέον να διαχειριστεί και την προ πολλού, κατεστραμμένη σχέση με τον πατέρα της, αλλά κυρίως την σχέση της με τον εαυτό της, μπερδεύεται. Μπερδεύεται και κατηγορεί. Φτάνει στο σημείο να αμφισβητήσει την άνοια του πατέρα της, τρομοκρατώντας τον και

φωνάζοντάς του “Δεν σε πιστεύω! Ένα παιχνίδι είναι αυτό που κάνεις”! Πάντα μέσα από την θέση του θύματος, προσκολλημένη στο παρελθόν της, το άμεσα εμπλεκόμενο με τον πατέρα της, το αναπολεί, πυροδοτώντας μνήμες άγριες και τον παρασέρνει σε έναν βίαιο χορό αισθήσεων και παραισθήσεων.

Η επικοινωνία είναι ένα χαμένο παιχνίδι. Η κατανόηση και από τις δύο πλευρές

ανύπαρκτη και το εγώ του κάθε ήρωα είναι τόσο μεγάλο, που δεν αφήνει περιθώρια να δούνε πέρα από τη μύτη τους. Η άνοια και η υστερία προχωρούν, ασφυκτικά δεμένες, με άρρωστα βήματα, που τα μισά τρεκλίζουν προς αριστερά και τα άλλα μισά προς τα δεξιά.

Προορισμός δεν υπάρχει. Πάνε και οι δυο, όπου φυσάει ο άνεμος. Ένα απόγευμα. Μια παραληρηματική ημέρα, που η κάθε επόμενη μέρα, έπεται μιας άλλης, που τίποτα δεν αλλάζει.

Πάντα μέσα από ένα χιούμορ, πάντα μέσα από ένα γέλιο, πάντα μέσα από έναν κλαυσίγελο, ένα απόγευμα, πατέρας και κόρη συναντιούνται και κοιτάζονται με βλέφαρα κλεισμένα.

ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΝ

Γιώργος Αρμένης & Κατερίνα Αντωνιάδου

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Κείμενο: Κατερίνα Αντωνιάδου

Σκηνοθεσία: Γιώργος Αρμένης

Πρωτότυπη Μουσική: Βασίλης Κονταξής

Ενδυματολογία: Κωνσταντίνος Γιαννιώτης

Σκηνογραφία: Κωνσταντίνος Γιαννιώτης

Φωτισμοί: Θοδωρής Γκόγκος

Φωτογραφίες: Παντελής Κονσολάκης

Τρέιλερ: Thanos Angelis

Γραφιστική Επιμέλεια: Playwalk

Διαχείριση Social Media: Γιάννης Βαλτινός

ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΝΑΟΥΣΑΣ «ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ»

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 8 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΙΣ 21.00

Τιμές εισιτηρίων:

Γενική είσοδος: 15 ευρώ

Μειωμένο: 13 ευρώ (φοιτητικό, ανέργων, ΑΜΕΑ)

Προπώληση : ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ BOOKSTAGRAM& ticketservices.gr

Πληροφορίες - Κρατήσεις στο 2311219978 /6936915422

Από το Εργατικό Κέντρο Ημαθίας «Γεώργιος Βουτηράς», ανακοινώθηκαν τα εξής:

Με ιδιαίτερη θλίψη και στενοχώρια αποχαιρετούμε τον συναγωνιστή μας, εργάτη του Βαρβαρέσου Μένιο Ρήγα, μέλους της διοίκησης του σωματείου εργαζομένων στο Βαρβαρέσο και πρωτοπόρο αγωνιστή, μπροστάρη σε όλους τους αγώνες που δόθηκαν μέσα και έξω από το εργοστάσιο .

Εκφράζουμε μέσα από τη καρδιά μας τα συλλυπητήρια μας στη σύζυγο του και συναγωνίστρια μας Ελένη, τα παιδιά και τους συγγενείς του.

Ο συνάδελφος Μένιος, υπήρξε με τη στάση του φωτεινό παράδειγμα αταλάντευτου αγωνιστή, ανυποχώρητου μπροστά στις δυσκολίες και τα διλλήματα που του έθεσε ακόμα και προσωπικά η εργοδοσία. Η παλικαρίσια στάση του, μπροστά στις δυσκολίες και τα προβλήματα υγείας του, την ασυδοσία της εργοδοσίας και του κράτους απέναντι του όπως και σε όλους τους εργαζόμενους του Βαρβαρέσου, θα είναι για πάντα στη καρδιά μας και θα μεταδίδεται από στόμα σε στόμα σε κάθε εργάτη και εργάτρια ως υποδειγματική στάσης ζωής, για να εμπνέει τις εμάς και τις νέες γενιές των αγωνιστών που θα πάρουν τη σκυτάλη των ταξικών αγώνων.

Καλό ταξίδι συνάδελφε Μένιο

Την Κυριακή 20 Οκτωβρίου το μεσημέρι ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων επισκέφτηκε την Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Σκήτης Βεροίας και εγκαινίασε την έκθεση «Αρσενίου μνήμη… 50 χρόνια από την κοίμηση του», παρουσία τοπικών πολιτικών αρχών.

Η εν λόγω έκθεση δημιουργήθηκε από τον κ. Στέργιο Ζυγουλιάνο στον «Κρυολόγο» της Ιεράς Μονής και είναι αφιερωμένη στον μοναχό Αρσένιο Προδρομίτη, μία εμβληματική μορφή που έζησε στην Σκήτη Βεροίας από το 1927 έως το 1974.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων συνεχάρη τον Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Αρχιμ. Πορφύριο Μπατσαρά και τον κ. Στέργιο Ζυγουλιάνο για την θαυμάσια έκθεση, αναφέρθηκε στα σοβαρά κτιριακά προβλήματα που αντιμετωπίζει το Μοναστήρι λόγω της παλαιότητάς του και επεσήμανε την επιτακτική ανάγκη συντήρησης της Ιεράς Μονής, η οποία αποτελεί ένα από το σημαντικότερα κέντρα της μοναστικής ζωής στη Μακεδονία και σε ολόκληρη την Ελλάδα.

Η κορυφή Σοκόλ βρίσκεται  εντελώς  απομονωμένη  φωλιασμένη  μέσα σε δυσπρόσιτες πλαγιές .

Απόδραση  σε ένα τεράστιο δάσος από οξιές και πεύκα στις  καταπράσινες πλαγιές του πανύψηλου  βουνού  Βόρρα  ή (Καϊμακτσαλάν).

Άγρια ομορφιά με άρωμα ελευθερίας το καλοκαίρι και δύσκολες μέρες αποκλεισμού και απομόνωσης τον χειμώνα.

Βρισκόμαστε  στον νομό Πέλλας στην Αλμωπία.

Πρώτοι κάτοικοι ήταν οι Άλμωπες, αρχηγός ο γίγαντας Άλμωψ  γιος  του Ποσειδώνα και της Έλλης κόρης του Αθάμαντα.

Τον 7^ο αιώνα αποικήθηκε από Αργιάδες μακεδόνες. Το 168 π.Χ. κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους.

Στους βυζαντινούς  χρόνους δοκιμάστηκε από βαρβαρικές επιδρομές. Τον 14^ο αιώνα υποδουλώθηκε στους Τούρκους.

Στους μακεδονικούς αγώνες από το 1904 έως και το 1908 δοκιμάστηκε σκληρά.

Στις 4 Νοεμβρίου το 1912 απελευθερώθηκε από τον ελληνικό στρατό.

 Η διαδρομή ξεκινά από το άνω  Λουτράκι Αριδαίας.

Ερείπια από το παλιό χωριό έρημα και μόνα, φύλακας στην ερημιά το ξωκλήσι του Αγίου Νικολάου.

 Ανηφορίζοντας τον φιδωτό χωματόδρομο αριστερά μας οι εγκαταστάσεις των λουτρών με τα θερμά ιαματικά νερά .

Η νεότερη ιστορία των Λουτρών Πόζαρ ( κάτω από την φωτιά ) όπως είναι γνωστά προσδιορίζεται από την ίδια την περιοχή που αναδεικνύεται και συνεχώς εξελίσσεται, χάρη στις δυνάμεις των φιλόξενων κατοίκων και της τοπικής αυτοδιοίκησης σε ένα λιτό και απέριττο τουριστικό θέρετρο .

Η ζωή εδώ είναι λιτή , χωρίς την ΄΄ χλιδή ΄΄ που άλλα θέρετρα προσφέρουν .  Η τουριστική ανάπτυξη είναι ήπιας μορφής .      

Στα πυκνά δάση του όρους Βόρρα συνυπάρχουν λύκοι, πέρδικες , λαγοί, αλεπούδες ,αγριογούρουνα και ζαρκάδια .

Το στρατιωτικό φυλάκιο μπροστά μας έρημο και εγκατελελειμένο, πέρασαν χρόνια από τότε που έσφυζε από ζωή, φύλακες στα χρόνια του εμφυλίου και του ψυχρού πολέμου  μετέπειτα . Παραδομένο τώρα στη σιωπή.

Ανηφορίζουμε σε δασικό δρόμο, τώρα κατηφορίζουμε ,συναντάμε το πρώτο  ρέμα το προσπερνάμε, συνεχίζουμε σε δύσκολο χωμάτινο δρόμο.

Αφήνουμε τα αυτοκίνητα , η πεζοπορία αρχίζει .

 Πλούσια βλάστηση μας υποδέχεται .

 Νερά τρέχουν από παντού, ο δασικός δρόμος  σε μερικά σημεία λασπωμένος ,  μας δυσκολεύει.

Κινούμαστε τώρα με νότια κατεύθυνση και αριστερά, δυο φορές προσπεράσαμε το ρέμα της Λούτας χωρίς απώλειες

Μικροί καταρράκτες θα ενωθούν με άλλα μικρά ρέματα και θα σχηματίσουν το ποτάμι κάτω στην χαράδρα από όπου συνεχίζει μέσα από τις εγκαταστάσεις των ιαματικών πηγών και λουτρών  και χύνεται στον κάμπο της Αριδαίας .                                                                              

Συνεχίζουμε, με ομίχλη και υγρασία ……….

Η φύση προετοιμάζεται  για  το Φθινόπωρο . 

Μπροστά μας  η  δαντελωτή άγρια κορυφογραμμή μας κοιτά  αγέρωχα και μας καλεί. Μας προτρέπει  να περιηγηθούμε στις ομορφιές της και να μάθουμε την ιστορία της . Ο αέρας φέρνει από παντού μυρωδιές ελευθερίας .

Ανάμεσα στις πλαγιές νοιώθεις το φτερούγισμα  της ψυχή σου στην αναπάντεχη συνάντηση με την ελευθερία .

Το άρωμα από τα πεύκα μας ταξιδεύει.

Μέσα από δασωμένες κοιλάδες και πλαγιές από εκτεταμένα δάση από κερασιές, καστανιές, βελανιδιές, οξιές και πεύκα η ανάβαση συνεχίζεται.

 Στα  πυκνά δάση του όρους Βόρρα  συνυπάρχουν λύκοι, λαγοί, αλεπούδες, αγριογούρουνα, ζαρκάδια και διάφορα είδη πουλιών. Μόλις μας προσπέρασε μια καφετί αλεπού.

Τώρα παίρνουμε πορεία βορειοδυτικά και ανηφορίζουμε την στενή απότομη ράχη που σε λίγο γίνεται αρκετά φαρδιά.

Το μονοπάτι δύσκολο, ανηφορικό .

Οδοιπορούμε για περισσότερο από μια ώρα, τώρα βρισκόμαστε στην άκρη της βουνοκορφής παράλληλα με το ποτάμι, το οποίο  διακρίνεται κάτω χαμηλά, το μονοπάτι άγριο, επικίνδυνο μα συνάμα γοητευτικό.

Χρώματα του φθινοπώρου παντού.

Ορειβατούμε στην κορυφογραμμή η βουνοπλαγιά ντυμένη με εκατοντάδες χιλιάδες πεσμένα φύλλα.

Συνεχίζουμε με ομίχλη……ανάμεσα σε οξιές και πεύκα .

Έχουμε συμπληρώσει δύο ώρες πορεία, η αγριάδα του βουνού μας δυσκολεύει την ανάβαση, το τοπίο μαγευτικό η εμπειρία μοναδική.

Μετά από πορεία 3 ωρών  φθάσαμε στην κορυφή.

Τώρα τοπίο ολότελα γυμνό, ένα βράχινο σύμπλεγμα που έχει όψη ανοιγμένης φτερούγας είναι η κορυφή ακριβώς δίπλα στη συνοριογραμμή Ελλάδος – Σκοπίων. Σοκόλ ( γεράκι  στα σλάβικα).

Δεν έχει καμιά σχέση με την εθνικιστική οργάνωση sokolπου έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του τσεχικού εθνικισμού στην Πράγα το 1862.

Ήταν μια σλάβικη οργάνωση βασισμένη στη μάζα των βασανισμένων λαών και μιλούσε για εθνικιστικές ιδεολογίες.

Το γεράκι αρπαχτικό ημερόβιο πουλί του γένους falco, προέρχεται από την λατινική λέξη Falx( δρεπάνι )  εξαιτίας του σχήματος των φτερών.

Η συντροφιά μας  ( 7 ορειβάτες από την Βέροια ) απολαμβάνει την ηρεμία και την ομορφιά της μητέρας φύσης .

Απέναντι η κορυφογραμμή του κράτους των Σκοπίων  και γύρω μας οι άλλες βουνοκορφές .

Πιο πέρα  η Κράβιτσα, το Πέτερνικ, το Πίνοβο, η Τζένα και το Παϊκο .

Πολλές ανάσες καθαρού αέρα . . Επιστροφή…

Ο ήλιος ξεπροβάλλει μέσα από τα σύννεφα και μας ακολουθεί .

Τον ήλιο τον διαδέχεται και πάλι η συννεφιά .

Ένα έντονο κρύο περνά από τις φυλλωσιές των δένδρων και μας διαπερνά .

Η κατάβαση συνεχίζεται. 

Κατεβαίνοντας την βουνοπλαγιά  μπροστά μας  ξεδιπλώνεται μια εικόνα ανεπανάληπτης  ομορφιάς , οι εγκαταστάσεις των λουτρών Πόζαρ, το χωριό Όρμα και η πεδιάδα της Αριδαίας.

Το βουνό έχει την δική του κουλτούρα, δύσκολα να το αγαπήσεις.

Όμως η μεγαλοπρέπεια του και το δέος που σου προκαλεί δεν συγκρίνεται με τίποτα . Το βουνό το προσεγγίζεις ταπεινά , το θαυμάζεις, το σέβεσαι.

Μεσημέρι και οι αχτίδες του ήλιου δίνουν μια μεγαλοπρεπή όψη στις γύρω βουνοπλαγιές.

Αφήσαμε  πίσω  το Φθινοπωρινό τοπίο, είναι  η εικόνα που γλυκαίνει την καρδιά μας και ξεκουράζει το μυαλό μας.

Άλλη μια μέρα γεμάτη ορειβασία πήρε τέλος με επιτυχία.

Ανανεώνουμε το ραντεβού μας  για κάποια άλλη ανάβαση  την επόμενη Κυριακή.

Για τους Ορειβάτες Βέροιας

Τσιαμούρας Νικόλαος

Κηδεύεται σήμερα Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2024 και ώρα 4.00 το απόγευμα, η Ευπραξία, συζ. Αντωνίου, Παπαδοπούλου, 84 ετών. Η νεκρώσιμη ακολουθία θα τελεσθεί στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου στην Σφηκιά Δήμου Βέροιας.

Η σορός θα βρίσκεται στην οικία μας στην Σφηκιά.

Την Κυριακή 20 Οκτωβρίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό του Οσίου Αντωνίου Πολιούχου Βεροίας.

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας με την ευκαιρία της εορτής του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Αρτεμίου τελέστηκε Δοξολογία για τον προστάτη της Ελληνικής Αστυνομίας, παρουσία τοπικών πολιτικών και στρατιωτικών αρχών, ενώ διαβάστηκε η Ημερήσια Διαταγή του Αρχηγού της Ελληνικής Αστυνομίας.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων κηρύττοντας τον θείο λόγο ανέφερε μεταξύ άλλων: Ἑορτάζει καί τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία μας κατά τή σημερινή Κυριακή τρεῖς μεγάλους ἁγίους της, τόν ἅγιο μεγαλομάρτυρα Ἀρτέμιο, τήν ὁσία Ματρώνα τή Χιοπολίτιδα καί τόν ὅσιο Γεράσιμο τόν ἐν Κεφαλ­ληνίᾳ.

Τούς τιμᾶ καί τούς ἑορτάζει γιά νά μᾶς διδάξει ὅτι Ἐκκλησία δέν εἶναι μόνο αὐτή πού βλέπουμε, οὔτε ἀποτελεῖται μόνο ἀπό τά πρό­σωπα πού γνωρίζουμε καί μᾶς πε­ρι­βάλλουν. Ἐκκλησία εἶναι τό Σῶ­μα τοῦ Χριστοῦ, τοῦ ὁποίου μέλη ἀναπόσπαστα ἀποτελοῦν ὅσοι ἀνά τούς αἰῶνες πίστευσαν στόν Χρι­στό, τόν ἀγάπησαν καί τόν ἀκο­λού­θησαν.

Ὅσοι ἔχουν ὁλοκληρώσει τήν ἐπίγεια πορεία τους, δηλαδή οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, δέν εἶναι ἀνύπαρκτα ἤ ξένα πρόσωπα. Εἶναι μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ πού εὑρίσκονται στήν ἐν οὐρανοῖς θριαμβεύουσα Ἐκκλησία, ἀπολαμ­βά­νο­ντας τόν μισθό τῶν κόπων καί τῶν ἀγώνων τους καί ἀναμέ­νο­ντας τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως καί τῆς δευτέρας παρουσίας τοῦ Κυ­ρίου μας, «ἵνα μή χωρίς ἡμῶν τε­λει­ωθῶσι», ὅπως γράφει ὁ πρωτο­κο­ρυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος.

Εἶναι oἱ ἅγιοι μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χρι­στοῦ, τά ὁποῖα μνημονεύ­ουμε στή θεία Λειτουργία καί τιμοῦμε κατά τήν ἡμέρα τῆς μνή­μης τους. Εἶναι οἱ ἐν οὐρανοῖς πρω­τότοκοι ἀδελφοί μας, τῶν ὁποίων ζητοῦμε τή βοήθεια καί τίς πρε­σβεῖες καί οἱ ὁποῖοι ἐπεμβαίνουν στή ζωή μας μέ τά θαύματά τους. Εἶναι ὅμως συγχρόνως καί φωτει­νοί ὁδοδεῖκτες στήν πορεία μας, γιατί μέ τή ζωή τους, μέ τούς ἀγῶ­νες τους, μέ τά μαρτύριά τους, ἀλλά καί μέ τή χάρη καί τή δόξα πού τούς ἔδωσε ὁ Θεός μᾶς ἐμπνέ­ουν, μᾶς καθοδηγοῦν καί μᾶς ἐν­θαρ­ρύνουν στήν προσπάθειά μας.

Γι᾽ αὐτό ἡ Ἐκκλησία μας προβάλ­λει τίς ἱερές μορφές τους, γι᾽ αὐτό τίς εἰκονίζει στούς ἱερούς ναούς μας, γι᾽ αὐτό ἀναφέρεται στούς βίους καί τά παλαίσματά τους, γι᾽ αὐτό ὑμνεῖ τίς ἀρετές τους καί γι᾽ αὐτό τούς καθορίζει ὡς προστάτες μας.

Ἄν μελετήσουμε τό Ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας μας, θά διαπιστώ­σουμε ὅτι οἱ ἅγιοι πού τιμοῦμε δέν ἀνήκουν σέ μία μόνο ὁμάδα ἀν­θρώ­πων. Εἶναι ἄνδρες καί γυναῖ­κες. Εἶναι μικρά παιδιά καί ἡλικι­ω­μένοι. Εἶναι ἀπόστολοι καί μάρτυ­ρες, ἀσκητές καί ἱεράρχες, ἄνθρω­ποι πού ἔζησαν σέ κάθε ἐποχή καί σέ κάθε τόπο τῆς δεσποτείας Κυ­ρίου. Δέν εἶχαν πολλά κοινά στοι­χεῖα μεταξύ τους, ἀλλά εἶχαν τό σπου­δαιότερο. Εἶχαν τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ. Εἶχαν τό Εὐαγγέλιο, καί ἀγωνιζόταν νά κάνουν πράξη τίς ἐντολές του· νά προσεγγί­σουν τόν Χριστό καί νά ἑνωθοῦν μαζί του, χωρίς νά ἐπιτρέπουν σέ τίποτε ἀπό τά κοσμικά καί τά γήινα νά τούς χωρίσουν ἀπό Ἐκεῖνον.

Αὐτό τό κοινό στοιχεῖο τῶν ἁγίων τό ἔχουμε ὅμως καί ἐμεῖς. Διότι καί ἐμεῖς ἔχουμε χρέος καί καθῆκον, ἐφόσον θέλουμε νά εἴμεθα μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, νά ἀκολουθοῦμε τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ στή ζωή μας. Διότι ὁ Χρι­στός εἶναι «χθές καί σήμερον ὁ αὐ­τός καί εἰς τούς αἰῶνες». Καί ὅσο καί ἄν νομίζουμε ὅτι ὁ κόσμος ἔχει ἀλλάξει καί οἱ συνθῆκες ἔχουν μεταβληθεῖ, αὐτό πού πρέπει νά κάνουμε παραμένει τό ἴδιο, γιατί ὁ Χριστός παραμένει ἀναλλοίωτος καί ἀμετακίνητος, καί Ἐκεῖνος εἶναι καί πρέπει νά εἶναι ὁ σκοπός καί ὁ στόχος τῆς ζωῆς μας.

Ἡ ἀγάπη μας πρός τόν Χριστό, πού ἐκφράζεται καί μέ τήν ἀγάπη μας στούς ἀνθρώπους, εἶναι αὐτή πού μᾶς ἑνώνει μαζί του, ὅπως ἕνω­σε καί τούς ἑορταζομένους καί τιμωμένους ἁγίους, τόν ἅγιο μεγα­λομάρτυρα Ἀρσένιο, τήν ὁσία Μα­τρώ­να τήν Χιοπολίτιδα καί τόν ὅσιο Γεράσιμο τόν ἐν Κεφαλληνίᾳ. Καί οἱ τρεῖς, παρότι ἔζησαν σέ δια­φορετικές ἐποχές καί μέ διαφορε­τι­κούς τρόπους, διακρίθηκαν γιά τήν ἀγάπη τους στόν Θεό ἀλλά καί γιά τό ἐνδιαφέρον τους γιά τούς ἀνθρώπους. Αὐτό ἰσχύει καί γιά τόν νεώτερο ἀπό τούς τρεῖς ἑορ­ταζομένους ἁγίους, τόν ὅσιο Γερά­σιμο, τόν θαυματουργό ἀσκητή τῆς Κεφαλληνίας, ὅσο καί γιά τήν ὁσία Ματρώνα πού ἔζησε στή Χίο τόν 5ο αἰώνα. Ἰσχύει ὅμως καί γιά τόν ἅγιο μεγαλομάρτυρα Ἀρτέμιο, ὁ ὁποῖος ἀπέδειξε τήν πίστη καί τήν ἀγάπη του στόν Χριστό μέ τό μαρ­τύριό του, καί μάλιστα σέ μία ἐπο­χή κατά τήν ὁποία εἶχαν τελειώσει οἱ μεγάλοι διωγμοί τῶν Ρωμαίων αὐτοκρατόρων. Ὁ ἅγιος Ἀρτέμιος ἦταν ἕνας πιστός χριστιανός καί συγχρόνως ἕνας διαπρεπής καί χαρισματικός ἀξιωματοῦχος τῆς αὐτο­κρατορίας. Γι᾽ αὐτό καί ὁ Μέ­γας Κωνσταντίνος τόν εἶχε διορί­σει διοικητή σέ πολλές ἐπαρχίες τοῦ κράτους, δίδοντάς του μάλιστα τόν τίτλο τοῦ Δούκα καί τό ἀξίωμα τοῦ Αὐγουσταλίου, ὁ ὁποῖος ἦταν ὑπεύθυνος γιά τήν ἀσφάλεια καί τήν προστασία τῶν πολιτῶν, τούς ὁποίους ὑπηρέτησε ὁ ἅγιος Ἀρτέ­μιος μέ ἀφοσίωση. Δέν δίστασε ὅμως νά μαρτυρήσει γιά τήν πίστη του στόν Χριστό, ὅταν στόν θρόνο ἀνῆλθε ὁ Ἰουλιανός, ὁ λεγόμενος παραβάτης, ὁ ὁποῖος ἐπεδίωκε τήν ἐπαναφορά τῆς εἰδωλολατρικῆς θρησκείας. Ὁ ἅγιος Ἀρτέμιος δέν θέλησε νά συμβιβασθεῖ μέ τίς ἀντί­θεες ἀπαιτήσεις τοῦ αὐτοκράτορος καί δέν δίστασε νά ὑπομείνει τά σκληρά βασανιστήρια στά ὁποῖα τόν ὑπέβαλε ἀλλά οὔτε καί στό μαρτύριο, ὥστε νά τιμᾶται πλέον καί νά δοξάζεται στόν οὐρανό, ἀλλά καί νά προστατεύει καί νά μεσιτεύει γιά ὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι βαδίζουν στά ἴχνη του, προ­στατεύοντας τή ζωή καί τήν ἀσφά­­λεια τῶν συνανθρώπων τους, ὅπως ἀκριβῶς κάνουν καί οἱ Ἀστυνομικοί μας, οἱ ὁποῖοι τιμοῦν τόν ἅγιο μεγαλομάρτυρα Ἀρτέμιο ὡς προστάτη τους.

Καί καθώς φέτος συμπίπτει ἡ μνή­μη του Κυριακή, μαζί μέ τούς Ἀστυνομικούς μας τιμοῦμε τόν ἅγιο Ἀρτέμιο καί ὅλοι οἱ πιστοί, ὅλοι ἐμεῖς πού ἐπωφελούμεθα ἀπό τό ἔργο καί τήν προσφορά τῶν Ἀστυ­νομικῶν μας, οἱ ὁποῖοι, χωρίς νά ὑπολογίζουν τόν ἑαυτό τους καί τούς κινδύνους πού διατρέχουν, εἶναι πάντοτε ἀφοσιωμένοι στό καθῆκον τους, τήν προστα­σία καί τήν ἀσφάλεια τῶν πολιτῶν, ἀλλά καί στό κοινωνικό ἔργο πού προσ­φέ­ρει πάντοτε ἡ Ἀστυνομία καί οἱ Ἀστυνομικοί μας.

Μέ τήν εὐκαιρία τῆς σημερινῆς ἑορτῆς τοῦ προστάτου τῶν Ἀστυ­νο­μικῶν μας, τοῦ ἁγίου Ἀρτεμίου, ἐκφράζουμε τήν εὐγνωμοσύνη καί τίς εὐχαριστίες μας πρός ὅλες τίς γυναῖκες καί τούς ἄνδρες Ἀστυ­νο­μικούς, καί εὐχόμεθα ὁ προστάτης τους ἅγιος Ἀρτέμιος νά τούς ἐνι­σχύει στό ἔργο καί τήν ἀποστολή τους καί νά τούς προστατεύει πά­ντοτε ἀπό τούς κινδύνους πού δια­τρέχουν.

Η Εύξεινος Λέσχη Βέροιας διοργανώνει μια ξεχωριστή ημερίδα, αφιερωμένη στον πολιτισμό της περιοχής του Πόντου. Η διοργάνωση αυτή με τίτλο "Ημερίδα για τον Ποντιακό Ελληνισμό" θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 3 Νοεμβρίου, με έναρξη στις 11.30 π.μ. στο Πολιτιστικό-Πνευματικό κέντρο της Λέσχης, στο Πανόραμα της Βέροιας.

Κατά τη διάρκεια της ημερίδας, θα έχουμε την ευκαιρία να αναλύσουμε ποικίλα θέματα, ενώ θα δοθεί σημαντικός χρόνος για συζήτηση και ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των συμμετεχόντων.

Τρεις καταξιωμένοι εισηγητές - ερευνητές θα παρουσιάσουν τις καταγραφές τους, δημιουργώντας έτσι μια ιδιαίτερη εμπειρία για τους παρευρισκόμενους.

Στην ημερίδα θα αναπτυχθούν τα θέματα:

1 : "Παράδοση και δημιουργία. Όροι αντιτιθέμενοι; "από τον Στυλιανό Ιωαννίδη.

2: ΄΄Ταυτοτικά στοιχεία του ποντιακού πολιτισμού, στο χώρο και το χρόνο΄΄ από τον Παναγιώτη Μωυσιάδη.

3: ΄΄Αποσαφηνίσεις των Ποντιακών χορών ,που χορεύτηκαν από Ποντίους αλλά δεν είναι ποντιακοί΄΄  από τον Θεόδωρο Πιλαλίδη . 

Η ημερίδα θα κλείσει με συμπληρωματικές τοποθετήσεις και ανοιχτή συζήτηση.           

Η Εύξεινος Λέσχη Βέροιας προσκαλεί όλους τους λάτρεις της παράδοσης μας, χοροδιδασκάλους, χορευτές, μέλη συλλόγων, αλλά και όλους όσοι ενδιαφέρονται, για μία μέρα συζήτησης, ερωτήσεων, απαντήσεων, με σκοπό να μπούμε βαθύτερα στη λογική  της παράδοσης μας.

Για περισσότερες πληροφορίες και εγγραφές, μπορείτε να επικοινωνήσετε στα παρακάτω τηλέφωνα : 6984860096 και 6944751972.

Με τιμή
Για το Δ.Σ.
Ο Πρόεδρος                                    Η Γ. Γραμματέας
Καπουρτίδης Χαράλαμπος                 Τογκουσίδου Ευαγγελία