Τα υπόλοιπα παιδιά θα είναι υποχρεωμένα για μέρες να ακούν τα ίσως καλών προθέσεων, αλλά απολύτως αναμενόμενα και εκνευριστικά "η ζωή είναι μπροστά σου, θα έχεις και άλλες ευκαιρίες, μην απογοητεύεσαι..." και τα συναφή, που μάλλον επιδεινώνουν τον πόνο, παρά απαλύνουν. Το σημαντικότερο όμως στην περίπτωση αυτή είναι ότι από τα παιδιά που "έχασαν" την πρώτη τους επιλογή, τα περισσότερα είχαν δώσει τον καλύτερο εαυτό τους, μόχθησαν, στερήθηκαν, μελέτησαν και ένα ανθρώπινο λάθος, μια στιγμή κόπωσης λόγω πίεσης ημερών, τους έβγαλε "εκτός", ακυρώνοντας κόπους χρόνων. Αυτό το μαρτύριο πρέπει να τελειώσει. Μιλάμε για παιδιά, μιλάμε για νέους ανθρώπους, μιλάμε για όνειρα.
